Van zwart gat naar een feestje
Hoe Corry haar leven terugvond via Klup
“Klup is een feestje, zeg ik altijd maar,” lacht Corry (66) enthousiast. Het is moeilijk voor te stellen dat deze energieke vrouw, die inmiddels bijna 45 activiteiten heeft georganiseerd, ooit in een “groot dik zwart gat” viel. Maar dat is precies wat er gebeurde – twee keer zelfs. En beide keren hielp Klup haar eruit.
Twee keer vallen, twee keer opstaan
Tien jaar geleden overleed Corry’s man. Als onderwijzeres met 40 jaar ervaring was ze gewend om de regie te voeren, maar dit sloeg haar volledig uit het veld. “Dan val je in een groot dik zwart gat,” vertelt ze openhartig. “Toen ben ik eigenlijk maar doorgegaan en doorgegaan.”
Die doorgang leidde naar een nieuwe relatie – zes jaar lang dacht ze haar geluk hervonden te hebben. Tot bleek dat haar partner narcistische trekjes had. “Die heb ik op een gegeven moment de deur uitgezet en dan val je weer in een gat natuurlijk.”
Het was kerst, anderhalf jaar geleden. Alleen op de bank, zappend langs de zenders, hoorde ze een Klup-reclame op de radio. “Toen dacht ik: hè, die app heb ik!” Ze had zich al in 2020 aangemeld, uit nieuwsgierigheid, maar had er weinig mee gedaan zolang ze een partner had.
De ommekeer
Nu activeerde ze haar account meteen en betaalde het lidmaatschap. “Ik dacht: nou, gaan met die banaan.” Het werd een wirwar van activiteiten – woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag. “Het was echt veel te veel eigenlijk. Ik ging overal naartoe, Amsterdam, Eindhoven, het hele land door!”
Haar eerste activiteit was naar de film in Culemborg. “Vond ik heel spannend,” bekent ze. Een half uur te vroeg, zoekend naar herkenning tussen de andere bezoekers. “Hoe ken ik nou die mensen allemaal? Herken je ze? Nou je herkent ze gewoon. Dat vind ik zo bijzonder altijd weer, dat je de mensen herkent die bij Klup zitten.”
Die eerste avond zat er ook iemand uit haar Wijk bij Duurstede – Nico, die vlakbij woonde maar die ze nog nooit had gezien. “Ik ken heel veel mensen in Wijk, want ik heb hier altijd voor de klas gestaan en mijn man zat hier bij de politie. En toch ken je nog heel veel mensen niet.”
Van deelnemer tot organisator
Na een paar maanden besloot Corry zelf activiteiten te gaan organiseren. Het begon simpel: pannenkoeken/pizza’s eten bij haar thuis, pannenkoeken/pizza’s laten bezorgen. “Gewoon voor de gezelligheid.” Maar wat er gebeurde, had ze niet verwacht.
“Ik vond het heel bijzonder omdat je dan met mensen zit die je niet kent en meteen ook hele diepe gesprekken hebt. Je bent allemaal gelijk gestemd, toch? Dat merk ik elke keer weer.”
Die sfeer bij haar thuis bleek magisch. Een ovale tafel waar iedereen omheen zat, waar verhalen gedeeld werden die mensen normaal voor zich hielden. “Vooral één avond was heel bijzonder. Er waren toen ook 2 mannen bij. Ze vertelden hun verhaal ook. Meestal hoor je van mannen niet zoveel.”
Een onverwachte vriendschap
Tijdens zo’n huiselijke avond ontmoette Corry Jacqueline uit Wijk bij Duurstede. “Het is mijn beste vriendin nu,” zegt Corry warm. “Het is alsof we al vanaf de lagere school bij elkaar over de vloer komen en we vertellen elkaar alles. Het is gewoon zo bijzonder.”
De organisator van Wijk bij Duurstede
Inmiddels heeft Corry bijna 45 activiteiten georganiseerd en is ze één van de weinige actieve organisatoren in haar woonplaats. “Hier in Wijk bij Duurstede organiseren niet zoveel mensen. Ik ben zo ongeveer de enige. Dus iedereen roept ook: jij organiseert het wel.”
Haar vrijdagmiddag borrels zitten altijd meteen vol – eerst 6 mensen, toen 10, nu zou ze er 15 kunnen vullen. “Het voorziet in een behoefte, merk ik.” Het organiseren geeft haar veel voldoening: “Het is zo simpel om te doen eigenlijk. En ook heel leuk.”
Gelijkgestemde
Wat Corry vooral bijzonder vindt aan Klup, is de herkenning tussen de leden. “We zijn (bijna) allemaal alleen. Echt gelijkgestemden. En schijnbaar kun je dan toch meer aan elkaar kwijt.”
Ze vertelt over een vriendin wiens man onverwacht overleed – heel introvert van nature, maar die bij Klup-activiteiten openbloeide. “Ze vertelt bij ons dingen die ze zelfs niet aan haar oude vriendinnen vertelt. Wij zijn allemaal alleen.”
Die connectie zorgt voor bijzondere momenten. Een Franse vrouw uit Driebergen schreef na een borrel: “Heel erg bedankt, ik heb me nog nooit zo thuis gevoeld bij vreemde mensen.” Dat soort reacties maken Corry’s hart warm.
Van bank naar avontuur
Het contrast met haar leven van anderhalf jaar geleden kan niet groter zijn. “Als ik ook na mijn afgelopen laatste partner niet bij Klup was gekomen, dan was ik wel in een gat gevallen. Dan ga je op de bank zitten en ga je naar de televisie zitten kijken en doe je gewoon niet zoveel meer.”
Nu ontdekt ze plekken waar ze nog nooit was geweest: open tuinendagen in Amsterdam, lentefestivals in Zeist, smartphone fotografie cursussen in Almere. “Ik kom nu op plekken bij dingen waar ik anders nooit was geweest. Van sommige dingen had ik überhaupt nog nooit gehoord.”
Energie in plaats van vermoeidheid
Collega’s vragen weleens of ze niet moe wordt van al die activiteiten naast haar werk als onderwijzeres. “Ik zeg: nee, het geeft me energie. Ik word er niet moe van.” Vorige week had ze film op woensdagavond, kasteel bezoeken op donderdag, cursus op zaterdag, lentefestival op zondag. “Heerlijk.”
Van introvert naar extravert
Een opvallende verandering is hoe Corry zichzelf heeft ontwikkeld. “Ik ben wel extravert geworden en naar buiten toe sinds ik alleen ben, maar óók sinds ik Klup heb. Ik praat gewoon heel makkelijk tegenwoordig. Dat was vroeger ook niet zo toen ik getrouwd was. Mijn man deed meestal het woord.”
Nu staat ze haar mannetje, organiseert ze, praat ze met iedereen. “Je moet wel, toch? Ik zeg altijd: je moet zelf de slingers ophangen, niemand doet het voor je.”
Tips voor twijfelaars
Voor mensen die nog thuis zitten en twijfelen, heeft Corry een duidelijke boodschap: “Ja gewoon doen hè. Je moet het echt zelf doen. De eerste stap is inderdaad het lastigst, maar daarna is het zo leuk.”
Ze begrijpt de angst wel – zelf had ze die ook. “Hoe herken ik die mensen nou?” Daarom heeft ze een geplastificeerd kaartje met het Klup-logo gemaakt dat ze bij activiteiten neerlegt. “Als je die meeneemt en je zet dat erbij, is dat wel een herkenning.”
Voor nieuwelingen heeft ze nog een praktische tip: gebruik de “vrije plek-knop” in de app. “Leuke dingen zijn natuurlijk vaak al heel snel vol. Er valt altijd wel iemand af. Dat weet ik als doorgewinterde klupper maar nieuwelingen weten dat over het algemeen niet.”
Een nieuw hoofdstuk
Corry’s verhaal is er een van veerkracht en moed. Van iemand die twee keer diep viel, maar zich er twee keer uit wist te trekken. Van een wat introverte getrouwde vrouw naar een enthousiaste organisator die haar gemeenschap verrijkt.
“Er zijn zoveel mensen alleen tegenwoordig. Zoveel mensen die dan in een gat vallen. Maar je kunt er wat aan doen.” Haar eigen transformatie is daar het levende bewijs van.
Volgend jaar gaat Corry met pensioen na 40 jaar onderwijs. Ze kijkt er niet angstig naar uit. Integendeel – meer tijd voor Klup, meer activiteiten, meer nieuwe mensen ontmoeten.
“Klup is een feestje,” zegt ze stralend. En dat feestje is nog lang niet afgelopen.
