Arbeidsongeschikt door een beroerte, een heftig auto-ongeluk én als klap op de vuurpijl borstkanker: hoeveel ongeluk kun je hebben? Klupper Cecylia laat zien dat je, ondanks enorm veel ellende en pech, je leven zelf weer de goede richting in kunt duwen en weer leuke dingen kunt gaan doen. Ik ontmoet Cecylia in het bruisende Rotterdam, in de Maaskantine aan het water.
“Na jarenlang in Delft te hebben gewoond ben ik een paar jaar geleden naar Rotterdam verhuisd en ik kende eigenlijk helemaal niemand. Ik ben best wel iemand van “alleen op stap gaan” maar het is wel veel leuker om nieuwe mensen te ontmoeten. Eigenlijk ben ik altijd wel een bezige bij geweest: op mijn werk maar zeker ook daarbuiten. Een paar jaar geleden ben ik arbeidsongeschikt geraakt en toen viel er ineens een hele hoop weg. Dan ga je toch op zoek naar bepaalde dingen die wél kunnen. Zo ben ik bijvoorbeeld gaan fotograferen als hobby en ben ik Monique tegengekomen. Zij vertelde me over Klup. Toen ben ik de website gaan bekijken en dacht “Hé das leuk!”
En? Wat was de eerste stap bij Klup?
“Nou er is zoveel te doen: wandelen, dansen, nieuwe mensen ontmoeten. Zo ben ik via via bij de borrels in Rotterdam terecht gekomen en na een tijdje had ik zoiets van: “goh, dat lijkt me ook hartstikke leuk om te doen. Want ik ben wel een organisator in hart en nieren.” Na mijn beroerte ben ik alleen een stuk onzekerder geworden om echt nieuwe mensen en hobbys op te zoeken. Maar ik dacht: “ik moet er gewoon voor gaan”. En mijn eerste borrel bij TomTom in Rotterdam was zo ontzettend geslaagd!
Ik hoor arbeidsongeschikt, beroerte: dat is niet niks. Wat is er allemaal gebeurd in jouw leven?
“Nou heb je ff? Ik denk wel eens dat er een engeltje op mijn schouder zit. Het begon met een beroerte in 2015 waarna ik 8 maanden heb moeten revalideren. Eind 2016 was ik herstellende en werd begin januari 2017 geschept door een auto. Mijn been is toen verbrijzeld geweest, een hersenschudding en mijn ribben gebroken. Toen begon het revalideren weer en voelde ik ineens bij mijn borst iets trekken…. in eerste instantie gaf de dokter aan dat er niets aan de hand was dus ik dacht: “laat ik me dan meer niet aanstellen”. Een tijdje later kwam ik mijn huidige man (weer) tegen. We zouden een weekje op vakantie gaan en een week voordat we zouden gaan voelde ik écht een knobbel in mijn borst.. Na die week mocht ik door de molen en wat bleek: een agressieve vorm waarbij ook mijn okselklieren waren aangetast. Ik heb alles laten verwijderen: het hele pretpakket. Chemo, bestralingen, noem alles maar op….
Wauw, wat een enorm heftige dingen heb jij meegemaakt. En hoe gaat het nu met je?
“Nou, ik ben “schoon”, zeggen ze. Ik ben helemaal niet iemand van thuis blijven zitten, maar soms vraag ik me wel eens af: “jeetje, waar haal ik die kracht vandaan?” Dat komt echt omdat ik bezig wil zijn, mensen opzoeken. Dus ook bij Klup had ik zoiets van: “nou hier moet ik gewoon iets mee doen!”. Want op een gegeven moment ging ik ook een beetje thuis zitten en daar word je al helemaal niet beter van. Vooral niet in de wintermaanden. Maar door Klup en het organiseren heb ik zoveel leuke mensen leren kennen! Het geeft me ook voldoening als ik zie dat andere mensen het naar hun zin hebben.
Verder woon ik samen met mijn man en hij laat me heel vrij en geeft me de ruimte. Hij vindt het ook heel leuk dat ik zo ondernemend ben. En hij vindt het ook heel fijn want hij werkt en ik ben arbeidsongeschikt dus hij vond het in het begin best spannend. Maar goed ik zit niet thuis! En af en toe gaat hij ook wel eens mee, al is hij geen klupper. Vindt hij leuk!
Nou wat fijn om te horen dat het nu beter gaat. En ook dat Klup daar een beetje aan bij heeft kunnen dragen!
“Ja, zeker. Zoveel mensen zijn zo blij met Klup. Ik heb er een hele nieuwe kennissenkring bij gekregen. We waren laatst fietsen in het oosten van het land en toen kwamen we ook een groep kluppers tegen. Toevallig hè?”
Wil jij nou ook een keer naar één van Cecylia haar activiteiten óf organiseer tips? Bekijk hier haar profiel en stuur een berichtje!
