Van de bank naar organisator
“Ik kom uit de horeca en de winkels, 38 jaar met heel veel mensen om me heen gewerkt. En toen lag ik ineens op de bank,” vertelt Helen over de periode na haar medische afkeuring. Van Eindhoven via Son en Breugel naar België, van drukke banen naar helemaal niks – tot Klup haar leven compleet omgooide.
Van Amerika-droom naar België-realiteit
Helen’s verhaal begint met grote dromen. “Ik ben heel veel in Amerika geweest. Ik vond daar gewoon de rust en de ruimte heerlijk.” Toen een mogelijke immigratie naar Amerika niet doorging, wilde haar ex-man per se naar België. “Ik had zoiets van: dan de kinderen van die zottekes, dat klinkt nergens naar,” lacht ze nu.
Maar de praktijk pakte anders uit. Ze ruilde 2 kappers in Eindhoven in voor een groter huis in België. Door een medische afkeuring zat ze ineens op de bank.
“Ja, toen zat ik hier dus op de bank. En toen kwam Corona… Ik mocht niet gevaccineerd worden, dus ik had nog meer beperkingen. Een vriendin uit Eindhoven nodigde me spontaan uit voor een drankje in de stad, wat een hele organisatie was omdat ik eerst mijn jonge zoon nog ergens moest afzetten en daarbij ook nog eens de reistijd. Vóór ik bij die vriendin arriveerde waren ze al aangeschoten en gingen ze bijna naar huis. Nee, dat ging zo niet werken. En die vriendin gaf de gouden tip: “Je moet bij Klup gaan. Daar ben ik ook lid.”
De eerste stappen
Via een eerste workshop activiteit kwam Helen bij Soul City terecht, waar ze direct werd omarmd door ervaren kluppers. “Die kwamen meteen naar me toe. Dat was een warm bad.”
Van deelnemer naar organisator
“Tijdens covid ging iedereen wandelen en fietsen. Als er twee dingen zijn die ik niet kan: wandelen en fietsen.” Toen besloot Helen zelf activiteiten te organiseren, beginnend met een pannenkoekenrestaurant. “Sindsdien ben ik volop aan het organiseren. Ik zit dik over de 100 activiteiten inmiddels.”
Etentjes, dansfeesten en haar jaarlijkse Nederland-België feest. “Vorig jaar waren er 70 mensen. Dan leer je vanzelf nieuwe mensen kennen, want Brabanders zijn wel een beetje van: wie ben jij, waar kom je vandaan, heb je kinderen?”
De uitdaging van de grens
Het enige probleem: Belgen stappen niet zo makkelijk over de streep. “Ik probeer iedereen in een straal van 60 kilometer uit te nodigen maar Belgen zijn wat terughoudender heb ik het idee.” Helen organiseert daarom aan beide kanten van de grens, maar de respons in Nederland is tot dusver wat enthousiaster. “Degene die meestal wel komen, zijn de Nederlanders die in België wonen.”
Vaste tradities
Helen heeft haar specialiteiten ontwikkeld die inmiddels echte Klup-tradities zijn geworden. Steppegras vier keer per jaar in België (“hele dunne mini-frietjes met verstopt vlees en saus”), Discophonica in de Effenaar, creatieve Snertdag locaties en natuurlijk Koningsdag in Eindhoven.
Vriendschappen en community
Ondertussen heeft Helen al veel opgebouwd. “Ik heb meer dan 300 contacten geloof ik. Ik ken ze niet allemaal van naam, maar wel van gezicht. En ik help regelmatig nieuwe mensen de eerste stap te zetten.”
Een compleet nieuw leven
“Klup betekent voor mij gewoon heel veel rijkdom. Ik heb echt heel veel lieve mensen leren kennen, ik doe leuke dingen.” Van iemand die “weg zat te roesten op de bank” is Helen uitgegroeid tot een van de meest actieve organisatoren.
Zelfs met een blessure laat ze zich niet tegenhouden. “Ik zit met mijn voet omhoog, maar ik ga wel naar de activiteiten. Dan regel ik met klupper René: zet jij een barkruk voor me neer?” En dat doet hij. Want dat is Klup: voor elkaar!
